(दोन बड्या नेत्यांची भेट झाली. त्यावेळी सर्वांना चकवा देत मिळवलेली ही खास खबर. )
दिल्लीश्वर - आओनी मुंबईकर भाई
मुंबईकर - जय महाराष्ट्र. थांबा दरवाजा उघडा ठेवतो. किंबहुना उघडा ठेवायलाच हवा.
दिल्लीश्वर - कोई वांधा नहीं, राहू द्या बंद
मुंबईकर - नको, मागील वेळी मोटाभाई सोबत बंद दरवाज्याआड चर्चा केली होती. पुढे काय लफडं झालं तुम्हाला माहित आहे.
दिल्लीश्वर - झालं गेलं माँ गंगेला मिळालं. माझ्याच मतदारसंघातून वाहते गंगा नदी
मुंबईकर - सर्व देश किंबहुना सर्व जगच तुमचे मतदारसंघ आहेत.
दिल्लीश्वर - मला टोमणे मारता काय ? (दोघांचं हास्य) बरं काय खाणार ? ढोकळा देऊ का ?
मुंबईकर - शिव वडापाव सोबत आणला आहे. मी ढोकळा खातो, तुम्ही वडापाव खा.
दिल्लीश्वर - चोक्कस. बरं सकाळीच मुंबईहून निघालात. वेळेत विमान मिळालं ?
मुंबईकर - अजित दादा सोबत होते. मागील दीड वर्षपासून त्यांना लवकर उठण्याची सवय लागली आहे. (पु्न्हा दोघांचं हास्य) त्यामुळे लवकर पोहोचलो.
दिल्लीश्वर - बरं, काय म्हणतात तुमचे नवे मित्र.
मुंबईकर - ज्यांचं बोट तुम्ही राजकारणात आला, त्यांचा हात पकडून आम्ही सत्तेत आलो. (पु्न्हा दोघांचं हास्य) पण आपली जुनी मैत्री अजूनही लक्षात आहे.
दिल्लीश्वर - मी तर नेहमीच मित्रों, असं म्हणत असतो. बाकी अजून काय म्हणता ?
मुंबईकर - GST मधला राज्याचा वाटा मिळाला नाही.
दिल्लीश्वर - जी एसटी येईल ती पकडायची. (पु्न्हा दोघांचं हास्य)
मुंबईकर - बरं, आता निघतो. जय महाराष्ट्र.
दिल्लीश्वर - येत राहा. चांगलं वाटतं. मेरा और महाराष्ट्र का बचपन से नाता रहा हैं.
मुंबईकर - होय. त्याच नात्यानं तुमच्याकडे, मी पुन्हा येईन. (दोघांच्या हास्याचा स्फोट)
